Het was een spannende dag vandaag, want het was de dag dat we het laatste element gingen overhalen.
Drie elementen in het Wilde Woud waren alweer vrolijk, namelijk Lucht, Aarde en Vuur. Vandaag stond dus Water op het programma. Zoals iedere opkomst weer krabden wij ons achter de oren. Hoe kom je in Waterdorp?
De dag zag er niet echt vrolijk uit, in tegenstelling als de week daarvoor, het was erg nat en overal op het terrein waren plassen ontstaan. De plassen gaf Dominic een idee, er lag namelijk een surfplank op het terrein. Die bleek de ideale oplossing te zijn om in het Waterdorp te komen! Hij legde de surfplank op een van de grote plassen en ging er op staan, en toen was hij zomaar verdwenen! Gelijk wilden ook alle Bevers de surfplank uittesten, en één voor één landden ze aan in het Waterdorp. En bij dit dorp hoorde, hoe kan het ook anders, een brief!
De brief was een beetje nat, we moesten het redden van de verdrinking. In de brief stond dat het element Water boos was op Pyrus, maar dat zij ook had gehoord dat alle andere elementen alweer vrolijk waren. Water wilde niet achterblijven, ook zij verzocht ons om spelletjes te doen om haar op te vrolijken!
Bevers zouden Bevers niet zijn als zij zich niet aan hun woord hielden, en ook voor de laatste taak gingen zij met veel enthousiasme aan de slag. Dingen zoals flesjesvoetbal en daarna het knutselen van een bootje gingen als een razende voorbij, en voor we het wisten zaten we lekker aan een bekertje limonade in de Bever-hoek. Terwijl we het hadden over de elementen en Pyrus, klopte er opeens een schim op de ramen! We hadden het allemaal gezien, en we waren eigenlijk ook allemaal een beetje bang, wie zou dat zijn geweest?! Zou het Pyrus zijn geweest?
We wisten het niet zeker, en ondanks onze moed durfden we toch niet echt naar buiten… je weet namelijk nooit wat je vindt!
Na alle spannende theorieen, merkte een van de Bever-leiding op dat er op alle brieven een teken stond (we hadden alle brieven namelijk in de Bever-hoek opgehangen). Het was haar eigenlijk nu pas opgevallen, maar wat het teken nu precies was, kon ze niet goed zeggen. Ook de Bevers wisten het niet precies.
Alle spanning moest er nog even uit gerend worden, dus zijn we toch weer lekker naar buiten gegaan voor een waterspelletje, wat al heel snel resulteerde in het waterconcentraat!
Nu hadden we ze allemaal bij elkaar gesprokkeld! Trots als een pauw haalden we alle andere concentraten erbij, maar we waren hier amper mee bezig of er kwam een raar figuur met een cape en een stok het terrein op strompelen. Al kuchend en proestend wist het figuur ons duidelijk te maken wie hij was. Het was Pyrus!
Pyrus had van de elementen gehoord dat zij wel weer vrienden zouden willen worden, en om ons het goede nieuws te vertellen was hij langsgekomen. Maar dat niet alleen, hij wilde ook onze hulp om met z’n allen de elementen weer bevriend te maken!
We waren er nu toch al heel lang mee bezig, dus dat wilden we wel! Pyrus vertelde al eens eerder langs te zijn gekomen, alleen gaf hij toe (met lichte verwildering in zijn stem) dat hij nog nooit in zijn leven een deur had gezien en geen flauw idee had hoe zoiets eruit zag, dus was hij maar op vanalles en nog wat gaan slaan. Dat was dus datgene wat we gehoord hadden toen we onze limo aan het drinken waren! Dat mysterie was weer opgelost.
Nu moesten de concentraten nog bij elkaar gevoegd worden. Pyrus had een ketel nodig, zodat hij daar de concentraten in kon doen. Onze hulp had hij nodig om een wijsje heel hard te zingen, namelijk;
Water, Lucht, Aarde, Vuur! Wees nu weer blij, En niet zo zuur!
De eerste twee pogingen waren helaas niet genoeg, we moesten van Pyrus nog harder zingen (eigenlijk verdachtten we Pyrus ervan dat hij een beetje doof was, want we waren echt heel hard aan het zingen!). Maar goed, Hillegersbergse Bevers deinzen nergens voor terug, dus deden we nóg harder ons best, en al zingend (het begon haast op schreeuwen te lijken), en Pyrus al tappend op zijn ketel, dreunden wij weer het wijsje.
En ja hoor! Het was gelukt! Uit de ketel haalde hij allemaal hangertjes, met achterop de namen van alle Bevers! Maar wat er voorop stond, verbaasde ons eigenlijk het meeste, want we hadden het er vlak voor nog over gehad. Op de voorkant was het teken te zien dat op alle brieven had gestaan!
Pyrus vertelde ons dat dat het teken van de elementen was, en dat de elementen zo blij met ons waren, dat we het elemententeken om ons nek mochten dragen. We zouden het zeker dragen, en Pyrus beloofde ons de elementen niet langer te pesten.
Alles was dus goed afgelopen! De elementen waren weer blij, Pyrus had zijn lesje wel geleerd en de Bevers… de Bevers hadden zeker wel een schouderklopje verdiend, want hard gewerkt hadden we zeker!
