Scouting Hillegersberg Rotterdam Bevers Welpen Scouts Explorers Jongens Meisjes
Na er jaren over gesproken te hebben, was het september 2013 dan eindelijk zo ver: de Stam ging painballen!
Het eind van de middag trokken we met zijn allen naar Delft, hesen we ons in camouflagekleding, splitsten we onszelf op in een rood en een blauw team en begonnen we algauw op elkaar te schieten. Karin kon even niet mee doen, maar daardoor kon ze wel mooi foto’s maken.
Terug naar het Land van de Wobbels!
De elite-stamleden kunnen het zich nog maar al te goed herinneren: Wobbelflops … Na ons werkelijk bi-zar-re avontuur van vorig jaar met de huilende pandabeer (ook te lezen op deze site) was het opnieuw tijd om orde op zaken te stellen bij onze wobbelvrienden. Wat bleek: Danny de Aartsmagiër had alle Wobbels (behalve de gele) gevangen genomen! De elitestam twijfelde geen moment en riep naast wat extra stamleden zelfs hulp in van willekeurige voorbijgangers (Dora, Koen en Laura) om met ons af te reizen naar het meest noordelijke puntje van het moeras van de stinkende uien. Dat dit alles gepaard ging met epische veldslagen en onovertroffen snelheden op vliegende konijnen hoef ik jullie natuurlijk allemaal niet uit te leggen 😉
Daar onze camera’s niet werken in Wobbelflops hebben we alleen onderstaande foto’s kunnen maken!
Marcel
PiHi13 (Pinksterhike 2013) ging wederom op vrijdag van start, dit jaar was je smartphone (inc. oplader) je beste vriend. Via de groeps-app werd er uitgewisseld waar welk groepje was en wat ze deden. Daarnaast kreeg je via de app ook opdrachten voor je eigen groepje. Deze moest je dan vervullen en app-en naar de organisatie en als het goed was kon je door naar de volgende opdracht/locatie!
Zie hier de foto’s: (de rest van de foto’s moeten dus van de organisatie komen met hun smartphone’s, ik ben benieuwd hoelang dat duurt.)
Het is weer een super PiHi geweest met vervoer via benenwagen, auto, bus en boot. Gaaf!!
De afgelopen jaren hebben we heel wat variaties op de drinkpost gehad: bekertjes water, bekertjes Extran, kraampjes, wél voor de 10-km-loop, niet voor de 10-km-loop … en dit jaar was er even sprake van dat we een theepost zouden worden. Maar uiteindelijk gingen we weer terug naar de essentie: sponzen!
We verzamelden zich dus al vroeg om het nodige voorbereidende werk te doen. Nadat de 10-km-loop voorbij was, zetten we snel alles klaar en gingen de Stammers, Explorers en oudste Scouts in positie staan om de eerste marathonlopers af te wachten. Gelukkig liet het zonnetje zich van haar zonnigste kant zien, dus de sfeer zat er goed in. Dat had alleen wel als gevolg dat de sponzen gretig werden afgenomen en we moesten op het laatst nog even alle zeilen bijzetten om de gebruikte sponzen uit te spoelen en opnieuw te gebruiken.
Nadat de laatste lopers voorbij waren, hebben we snel alles opgeruimd en zijn we aangebakken en wel weer naar huis gegaan.
Doen ze ’t of doen ze ’t net? Dat was de vraag voor deze editie. En ze
deden t!
Marcel had zich opgeworpen als leading man en om 14.00 u stond hij dan ook paraat om zijn technische staf aan het werk te helpen. Terwijl in andere clubhuizen de 120 Mbit verbindingen tot stand gebracht werden, werd Caro
d’r stulpje gepimpt met een mooie antraciete stucloper, waren Kim en Caro druk met de puntjes op de i en speelden Sjoerd en Danny Router-Jenga. Rond de klok van 5 druppelden de eerste enthousiastelingen binnen en volgde er al snel een invasie van Explo’s, Stammertjes en de collega’s van de Cornelis Trom-groep. Met de temperatuur steeg ook langzaam de spanning, want wat stond er op het menu? De eerste zoekopdracht was een feit en Mars was eruit en greep de telefoon voor een spoedbestellingkje bij de Chinees.
Een flinke hap en volgens de lokale gebruiken in Nederland kregen zelfs de Scoutingafdelingen het niet voor elkaar om deze Chinese Muur van bami-nasi-mihoen-met-toebehoren-bakken te slechten. Karin wist er wel raad mee en bouwde er een eigen chinese muur van. Terwijl master-founder Arjan op het strijdtoneel verscheen en de bamislierten tussen de laptops vandaan werden getrokken, kwam ook de laatste versterking van de denktank binnendruppelen vanuit zn werk: Erik …
Let’s get ready to Rumble!!!
Maar eerst ff de groepsfoto en de juichsessie voor de organisatie vastleggen.
Klokslag 7 gingen we los. de doe-opdrachten rolden uit de printer en verdwenen naar hogere sferen, terwijl de denktank probeerde om in te loggen.
Dit keer vele leuke opdrachten om je creatieve nagels op stuk te bijten. Knippen, plakken, foto’s kieken, supermarkt stellingen verbouwen, film kijken in een bushokje, realtime taartdiagrammen maken (en verorberen), zwaartekracht testen vanuit het zolder raam… hoe gekker hoe beter.
De denkertjes zaten ondertussen met versterking van Pieter geduldig te puzzelen en te wachten op de beschikbare credits van de doeners. Er stonden vier tracks op de planning die met simpele vragen en zoekopdrachten konden worden bewandeld. Zeker simpele vragen in het begin, maar zeker ook leuke vragen. Die werden al snel gevolgd door
vragen op niveau waar de actualiteit vanaf droop. Waar ligt dat Chinese pretpark waar je de derde Japanse oorlog kunt naspelen? De 8 eilandjes waar 3 landen hun zinnen opgezet hebben, de mooiste satelietfoto van een festival (Iron Man) of de vrijstaat in het oosten van Nederland? Wie niet weten wil, moet maar goed zoeken.
Het klaagniveau was dit jaar uitermate laag en alle positieve energie werd dan ook tot het laatste moment omgezet in oplossingen en leuke creatieve uitspattingen. En het resultaat mocht er zijn: 5 extra minuten om de laatste broodnodige punten te veroveren.
Het uiteindelijke resultaat was verrassend: de derde plek van de 182 deelnemende teams. TOPPIE!! Iedereen was dan ook blij verrast dat we het toch weer geflikt hebben om mee te doen.
Allemaal gefeliciteerd met deze prestatie en Cornelis Tromp groep bedankt!
Volgend jaar weer?
Richard
Een van de filmopdrachten was een lipdub. Bekijk hem en je zult meteen zien waarom deze opdracht mislukt is (Marcel)
—————
NB: Een paar dagen na de iScout maakte de organisatie bekend een telfout te hebben gemaakt. We zijn op de eindlijst naar plaats zeven gezakt.
Geloof het of niet, maar de Stam had dit jaar ook nog een opkomst op de planning staan. Een filmopkomst. En dan geen middagje film kijken, maar een middagje film maken.
Met een spectaculaire opkomst van wel zes Stammers was het zelfs mogelijk om twéé(!) filmpjes te maken. Het ene groepje schreef het script voor de andere groep en andersom. Zo was iedereen scriptschrijver, decorbouwer, filmer en acteur in één. En het was uiteraard maar afwachten wat de andere groep voor jou, als acteur, bedacht had.
Er waren uiteraard wel wat randvoorwaarden. Zo had elk groepje een genre, verplichte zin en voorwerp gekregen. Wat dat precies was zie je zodra de filmpjes klaar zijn, tot die tijd zullen we het met de foto’s moeten doen.
Op 16 september gingen we met een aantal stamleden lekker jammen, of wel wat rammen op een paar toetsen en blazen op een toeter 🙂
Onze eerste sessie was een ontdekkingsreis door het land der noten waarop we een beetje keken wat iedereen kon. Deze sessie was zeker niet de slechtste van die middag en bleek zelfs van een niveau dat moeilijk te evenaren was! Maar toch, aan het eind de opkomst hebben we een super mooi liedje weten af te leveren. Helaas heb ik hier zelf geen opname van maar misschien kan iemand anders deze er nog bij voegen?
We hadden de volgende muziekinstumenten om te bespelen: de boemlala, wendy als tapdanser superstoer!, onze prachtige stemmen, keyboard, een elektrisch drumstel, gitaar, een dwarsfluit, een mondharmonica, tamboerijn en een kopere hoorn.
Ellen
Na máááánden van stilte en gebrek aan animo kwam daar dan toch ineens weer een Stam-gerelateerd mailtje binnen! Er moest namelijk weer gemountainbiked gaan worden! En waar ook dit mailtje bijna weer ten onder ging door een enorme berg afmeldingen met de meest uiteenlopende redenen om maar niet mee te hoeven, was daar dan toch een select clubje mensen dat verwoede pogingen doet om de Stam in leven te houden. De basis, het fundament, de bekende gezichten, zij die elke opkomst bij datum uit het hoofd kennen en er altijd zijn, de Stam Elite zou ik bijna zeggen!
Danny, Eric en Niels hadden alles ruim van te voren zéér minutieus voorbereid waardoor het zelfs leek of ze het mooie weer hadden gereserveerd! Met maar liefst 7 man werd afgereisd naar de Loonse en Drunense Duinen waar een hele dope 25 kilometer lange tocht moest worden afgelegd! Maar er was meer! De schatgravertjes van Wobbelflops waren namelijk hun magische schepjes kwijt die gejat waren door een huilende pandabeer! En dus moesten we tijdens de tocht ook nog eens de schatgravertjes helpen door het tonen van Inzet, Lef, Liefde en kennis van het Higgs-deeltje! Halverwege de tocht besloot Pieter dat hij zich wel genoeg had ingehouden en liet ons allen in een wolk van stof achter om een afspraakje te halen. Het lot van de wobbels in onze handen achterlatend …
Aan het einde van de tocht bleek, na het halen van alle eerder genoemde doelen, dat de schatgravertjes het niet hadden gered. We waren te laat en moedervos had iedereen opgegeten. Verder was een klein tweetal zelfs ten onder gegaan in het moeras van de stinkende uien! Als eerbetoon zongen we daarom het “Lied van de Wobbels” om daarna onze vliegende konijnen (mountainbikes) terug te brengen en af te sluiten op het terras om te genieten van misschien wel de laatste zomerse dag! Relax!
Marcel
De Explo’s hadden dit jaar erg hun best gedaan met het bedenken van een thema voor het feest, met als resultaat: “Oud Hollandsch meetz Hiphop”. Ja, echt.
De combinatie bleek tijdens het feest toch wel aardig te gaan. De Bevers kwamen in hiphop-style, de Welpen kwamen uitgedost in hun oud-Hollandse klederdracht, en de Scouts mochten het zelf weten (hiphop bleek evenwel populairder). Met een interessante mix van touwtrekken, tags op de muur kalken, stroopwafel happen, rap-lyrics schrijven, spijkerbroekhangen, tattoo’s laten zetten en meer van dat werd het al snel een geslaagd feestje. En toen er ook nog een battle kwam tussen de twee stijlen kon de avond helemaal niet meer stuk.
Pinkster-express 2012: It’s a race, not a hike!
Daar was ie dan weer! De pinksterhike ging weer beginnen en dat kun je met gemak het hoogtepunt van elk Stam-seizoen noemen. Wat meteen opviel was dat de club wat kleiner was dan de afgelopen jaren. Erg vreemd aangezien je dit als echte Stammer gewoon niet wil, kan of mag missen! Daar tegenover stond dat er dit jaar wel weer een behoorlijk aantal Explorers meegingen, waardoor we toch nog met zo’n 20 man waren.
Als organisatie (dit jaar: Erik, Pieter, Meike, Ellen en Eva) kun je tegenwoordig niet meer voor de dag komen zonder vrijdagavondspel en een beperkt maar hilarisch thema! Zo werden we al bij binnenkomst door parkeerwachters(?) opgewacht die ons naar de startblokken begeleiden op een manier zoals alleen de Stam dat kan! Hierna volgde een wedstrijd om als eerst op de nog onbekende locatie aan te komen. Met behulp van een puzzel die voor elke groep op een andere plaats rond Rotterdam lag werd er uiteindelijk naar Sint Joris-Weert gesjeesd om daar het eerste kampvuur aan te steken.
Daar waar iedereen dacht de volgende dag te gaan hiken, stond er eerst een klimparcours in de bomen op het programma. Het Scoutingterrein (de Kluis) waar we zaten, had namelijk meerdere uitdagende dingen in het bos opgesteld staan, waar de Stam natuurlijk graag gebruik van maakt! Na het klimmen en klauteren was het lunchtijd en moesten we toch echt nog een tocht gaan lopen! Wat volgde was een belachelijk moeilijke route waarbij iedereen zeker 8 km is fout gelopen. Ook nieuw dit jaar was dat het avondeten niet na afloop, maar op een post tijdens de route moest worden weggewerkt. Het leek de organisatie er alles aan gelegen om deze editie van de pinksterhike tot iets totaal anders te maken dan voorgaande jaren, en dan moest de zondag nog komen …
Ook de tweee dag was al snel duidelijk dat dit niet een normaal tochtje ging worden. Met de behaalde punten van de eerste hike, kreeg elk groepje een bepaalde starttijd en was het de bedoeling die dag als eerste op de eindbestemming aan te komen. Al snel werd duidelijk dat je dat met alleen lopen niet ging redden en dus werd het openbaar vervoer toegepast en kregen sommige het voor elkaar hele stukken mee te liften! Het einddoel was de Grote Markt van Brussel waar ook nog eens een groot jazzfestival aan de gang was. De winnaars (Karin, Richard, Eveline en Eric) waren die dag niet geheel toevallig ook als eerste gestart. Toch wist het tweede groepje (Danny, Niels en Kris) 5 minuten later aan te komen, terwijl ze pas 40 minuten later aan de race mochten beginnen! De Explo’s werden uiteindelijk derde maar die hadden dan ook het meest gelopen.
De laatste avond werd doorgebracht op een camping vlak buiten Brussel waar de parkeerwachters na het avondeten ineens weer opdoken om de prijs uit te reiken! De volgende dag reden we weer terug naar het clubhuis, waar nog even flink werd nagepraat over een zeer zonnige, geslaagde en vooral originele hike. Was het maar elke dag Pinksteren …
Marcel