Voor de bevers was het vandaag een andere opkomst dan normaal. Niet alleen was de opkomst twee uur eerder, ook was de opkomst nog
eens 3,5 keer zo lang. In plaats van 2,5 uur spelen zouden zij pas door hun ouders om 21.00 opgehaald worden! Extra reden dus om er
een leuke opkomst van te maken!
Nadat we allemaal verzameld hadden gingen we openen. Maar voor dat we dit goed en wel gedaan hadden kwam er opeens een verstrooide man
het terrein op lopen. Fronsend kwam de man dichterbij en vertelde ons in een ietswat verdwaasde stem dat hij verdwaald was,
waarna hij zich snel voorstelde als Boer Teun.
Boer Teun(nog steeds verdwaasd, en lichtelijk paniekerig) vertelde dat hij geld moest brengen aan de grondbezitter, maar dat hij
onderweg van zijn boerderij naar het huis van de grondbezitter totaal de weg was kwijtgeraakt. Daar bovenop was hij er naderhand
pas achtergekomen dat er een gat in zijn broek zat en dat hij dus ook al zijn geld kwijt was! Vertwijfeld vroeg hij ons of we hem
wilde helpen om zijn verloren geld terug te vinden en zo ook de weg naar zijn boerderij.
De leiding keek elkaar even lang aan, en daarna de bevers. Toen was de beslissing al snel gemaakt, want deze zaten na het eindigen
van Boer Teun zijn vraag al flink knikkend naar elkaar te kijken. Tuurlijk wilden ze dat wel!
Nadat iedereen de wc had opgezocht en de leiding wat drinken had klaargemaakt voor de tocht (we wisten namelijk niet hoe lang we
zouden moeten lopen) konden we op weg. Amper aan het eind van de straat aangekomen zagen de bevers gelijk al het eerste briefgeld
aan een lantaarn paal hangen. Dat was snel! Een blije Boer Teun stak dit in zijn zak, tot hij erachter kwam dat dit eigenlijk niet
zo’n slim idee was. Al het geld was namelijk door het gat in die zak verdwenen!
Een leiding nam deze taak op zich en gingen we weer richting het volgende briefgeld. De bevers hadden de smaak goed te pakken en hadden
het op een flink tempo gegooid waar zelfs de leiding nog een stapje harder bij moest zetten! Na ongeveer een goed half uur gelopen te
hebben kwamen we aan wat leek op de boerderij waar Boer Teun over vertelde.
Onderweg hadden we de beste man ondervraagd en het bleek dat de grondbezitter niet zo’n aardig persoon was en dat hij toch eigenlijk wel
een beetje bang voor haar was. Daarnaast leek hij ook nog aardig vergeetachtig, hij kon zich de omgeving maar moeilijk herinneren en
wist niet meer of hij de weg die wij bewandelde nou echt gelopen had. Dat hij verdwaald was geraakt vonden we dus eigenlijk ook niet
zo gek.
Aangekomen bij zijn boerderij vonden we de rest van het geld. Wel 5500 euro! Boer Teun sprong haast een gat in de lucht van blijdschap
en nodigde ons met enthousiasme uit op zijn boerderij, wat heel wat verschillende soorten dieren bevatte. We keken onze ogen uit!
Gelijk al begonnen de bevers met het voeren van de geiten, die door de donkere wolken naar binnen waren gekomen. Hier waren ze een
poos mee bezig, toen we de speeltuin, die net achter de boerderij lag, wilde bezoeken.
Maar bij het naar buiten komen stond er een vreemde dame te telefoneren, die zodra ze ons zag ophing, en op een verwaande toon de bevers
toesprak. Boer Teun had het allang gezien en was achter een van de leiding gedoken. Alleen bij ons was het kwartje nog niet gevallen.
Na uitvoerig verschillende soorten beledigingen aangehoord te hebben verklaarde de arrogante dame zich eindelijk nader. Haar naam was
Paula (achternaam werd niet genoemd) en ze wilde eigenlijk wel die vervelende Boer Teun spreken aangezien hij haar nog wat geld
verschuldigd was.
De grondbezitter! Gelijk wisten we wie het was, de verhalen die Boer Teun tijdens de tocht verteld had over de grondbezitter waren erg
dichtbij de waarheid, aardig was ze zeker niet! De bevers verdedigden Boer Teun met alles wat ze konden, maar de dame was niet om te
praten. Ze wilde haar geld kostte wat kost. Boer Teun kwam achter de leiding vandaan en presenteerde toch maar het geld wat hij haar
eigenlijk had willen geven.
Na het geld nageteld te hebben kwam zij tot de conclusie dat het niet genoeg was! Ze had 10.000 euro nodig! Boer Teun had 4500 te weinig
euro! Ze dreigde vrijwel gelijk dat ze alle dieren zou laten ophalen als hij niet gelijk betaalde. Met veel moeite, en heel wat woorden
over en weer later, hadden we de dame zover gekregen dat ze in ieder geval tot half negen zou wachten, en dan het resterende geld zou
ophalen. De bevers zouden Boer Teun wel willen helpen het geld bij elkaar te sprokkelen.
Om alle spanning er uit te rennen gingen de bevers toen maar echt naar de speeltuin, waar ze zich prima vermaakten. Het was daarna jammer
genoeg weer tijd geworden om terug te gaan naar het clubhuis. Boer Teun ging ook mee, hij ging als dank voor al onze inzet pannenkoeken
voor ons bakken. Niet alleen dat, maar ook had hij een vriend van hem geregeld die ons met de boot weer terugbracht naar het clubhuis!
Daar aangekomen had een van de leiding een idee. De grondbezitter leek ons allemaal nou niet zo’n pientere dame, dus als we nou gewoon
geld ging maken, was het probleem opgelost! Met z’n allen gingen we aan de slag. De geld stapel groeide snel, bij elkaar hadden we
ongeveer 16.000 euro geknutseld!
Hierna was het tijd om te eten, waarbij Boer Teun zich ontzettend hard uitsloofde om voor ons allemaal pannekoeken te bakken. En heerlijk
dat ze waren! Na alle pannekoeken op gegeten te hebben (en al onze vingers afgelikt) ruimden we de tafel op en gingen we buiten
blikjeroof spelen, waarbij de bevers geld konden verdienen bij elk blikje dat succesvol geroofd werd. Dit deden de bevers erg goed!
Echt geld hadden we nu dus ook om op de stapel nepgeld te leggen, zo konden we Paula de grondbezitter beter voor de gek houden.
Het punt was aangekomen om weer wat rustigs te doen, dus gingen we met z’n allen een film kijken. De beverhoek was omgetoverd in een
halve lounge, er lagen overal matrassen en kussens op de grond, waar de bevers zich al snel lekker in hadden genesteld. De film ging als
een razende voorbij, en voor we het wisten was het alweer half negen.
En ja hoor, al snel hoorden we dat gepraat aan een telefoon. Daar verscheen Paula, nog steeds aan de telefoon, in ons clubhuis! Na het
ophangen trok ze weer een hooghartig gezicht en wilde ze het geld nu hebben. Ook wilde ze Boer Teun spreken (die wij overgens onder een
hele stapel kussens hadden begraven) en vroeg ons waar we hem konden vinden. We vertelde haar dat we niet wisten waar het geld was, en
dat Boer Teun niet bij ons was. Maar daar trapte deze dame niet in, ze had Boer Teun namelijk al snel onder de hoop kussens gevonden!
Hij overhandigde het geld aan haar en (gelukkig voor ons!) kon ze het nepgeld niet van het echte geld onderscheiden. Ze was tevreden, nu
kon ze eindelijk op vakantie. Wij vonden het niet langer nodig dat ze in ons clubhuis bleef hangen, dus werkte we haar met z’n allen de
deur uit!
Eind goed al goed. Boer Teun was erg blij dat wij hem zo goed geholpen hadden, en bedankte ons nogmaals uitvoerig.
Zoals aan alles komt een eind, en ook aan deze lange opkomst, want de ouders stonden al in de hal om hun kinderen weer op te halen.
De bevers hadden het erg naar hun zin gehad!
