Nu, 48 uur later, voelen we ons leeg. Het is voorbij. Het grote niets heeft ons overmeesterd. Een gevoel van leegte en honger neemt bezit van onze gedachten. Was het nog maar zaterdag …
Het begon allemaal zo’n vier weken geleden tijdens een korte brainstormsessie met Eveline, Caroline, Danny en mijzelf. Iets bedenken voor Stam Culinair. Het culinaire gedeelte sprak ons zeer aan dus we wilde echt iets tofs gaan doen. Al snel ontstond het idee om een opkomst te organiseren die de woorden Stam & Culinair eer aan zouden doen namelijk: een varken aan het spit.
Na een grondige research over hoe je zoiets nou eigenlijk aanpakt hebben we 9 dagen voor dato het varken van 15 kg besteld bij Gilde Slagerij de Rooij in Berkel & Rodenrijs. Hij kon ons verzekeren van een goed biggetje, een spit en een kerntemperatuurmeter. Het varkentje heeft de vrijdagochtend nog een pekelbad gehad om het vlees ietwat te zouten. Danny heeft ’s middags het kadaver opgehaald en ’s avonds hebben we met z’n vieren het varkentje gevuld met een mix van gehakt, spek, salie, ui, appel, champignons, etc. Het was een nog een klus om het beest van zo’n twintigtal hechtingen te voorzien, maar wel mooi om te doen.
De dag des oordeels verliep volgens plan. Het doel was om een vleestemperatuur te halen van 74 graden (dan is het gaar). Dit betekende dat we vroeg moesten beginnen als we om 19.00 uur wilden eten. Het was een mooie dag waarbij we veel reacties hebben gehad van verschillende kinderen. De kleinste kinderen stonden met grote ogen naar het gebeuren te kijken. Ook dit soort vragen hoorden we regelmatig: “Is ie wel dood meneer?” en “hoe hebben jullie hem gejaagd?” de wat oudere tieners vonden het vooral zielig maar wel goed om het een keer echt gezien te hebben. Dus er was ook nog een educatief element aanwezig. De dag zag er als volgt uit:
- 09.30 – vuur maken
- 09.45 – gat graven
- 10.30 – aankomst big
- 11.00 – big boven het vuur
- 12.30 – alufolie gaat eraf omdat temperatuur in de big niet snel genoeg stijgt
- 13.00 – temperatuur begint te stijgen en huid begint goed te verkleuren
- 14.00 – we zijn goed bezig. Er wordt aan de lopende band hout gehakt om het vuur goed aan te houden. De kolen die hieruit voortkomen gebruiken we om het biggetje te roosteren samen met 20 kilo briketten (special thanks. Tim en Pieter!)
- 14.45 – We starten met het klaar maken van de bijgerechten (rode kool, gepofte aardappel, jus)
- 15.00 – mooie kleur op het varken
- 15.30 – vleestemperatuur stijg naar een gemiddelde van zo’n 50 graden
- 15.01 – meer kolen!
- 15.45 – temperatuur bereikt de 57 graden
- 17.00 – klaarzetten van tafel en benodigdheden
- 18.00 – Top! de buik heeft een temperatuur van 74 graden bereikt. De kont en kop nog 7 graden te kort
- 18.45 – big is klaar en krijgt de tijd om te rusten boven een paar kolen
- 19.50 – iedereen (16+) aan het bokbier rond het kampvuur
- 19.15 – het big wordt aangesneden onder grote belangstelling van 25 hongerige carnivoren en 1 vegetariër!
- 19.30 – iedereen zit te smullen van het vlees + bijgerechten die iedereen zeer goed bij het gerecht pasten
- 19.32 – Alles word gedeeld en zelfs de ogen, oren, tong, wangen en de snuit belanden in magen van nieuwsgierige hongerigen
- 19.36 – de vegetariër houdt het niet meer en eet ook een stukje van het “toch al dode” varken
- 20.00 – uitbuiken
- 20.15 – toetje: stoofpeertjes!
- 20.30 – nog meer uitbuiken
- 20.35 – opruimen
- 21.00 – Marcel trekt zak chips open
- 21.15 – Marsmellows!
- 21.16 – C’est la vie!
Volgens mij heeft iedereen het zich goed laten smaken. De sfeer was goed en het eten nog beter. Het was een mooie dag die werd afgesloten rond het kampvuur en bij het legendarische bierfeest in de Rotonde.
Volgend jaar een lammetje?
Cheers, Niels.
