Dit jaar gingen we naar Kempten in Duitsland. Alleen wisten de Explo’s dat zelf nog niet, dus was het voor hen een verrassing toen ze aankwamen. Na het opzetten van de tenten gingen we de omgeving verkennen en vonden we een heuse Mariaberg waar we met volle aandacht de lijdensweg van Jesus hebben gevolgd.
Maandag – Mees
Na het ontbijt zijn we gesplitst gaan shoppen naar de ultieme benodigdheden voor de komende drie dagen. De tassen zijn (bij de meeste) goed ingepakt en niet te zwaar. Toch moeten er nog wat broden en andere spullen verdeeld worden. Tijdens het uurtje rijden naar “onze berg” worden we enthousiast en tegelijk bang gemaakt door naar de gigantische bergen om ons heen te kijken. Lekker weer is het in ieder geval (nog…).
Van de BIG BOSS hebben we de opdracht gekregen om een dennenappel, steen, versleten All-Stars en een berggeit mee te nemen. Wij hadden natuurlijk het geniale plan om deze spullen de eerste dag te verzamelen. De tassen waren nog lang niet zwaar genoeg en we zouden waarschijnlijk toch geen stenen meer tegenkomen….
De eerste stop was top. Er was een fonteintje met water om de flessen te vullen en jezelf te koelen. Het was bovendien lekker warm weer.
Omhoog lopen kan best pittig zijn daarom zijn we veel gestopt onderweg o.a. Bij almhutten om eventjes bij te komen en onze flessen te vullen. De eerste wandeldag zijn we wel onder de grasgrens gebleven. De koeien konden dit stuk nog met ons meelopen.
We kwamen om 19 uur, net op tijd, aan bij de berghut om te kunnen mee-eten.
Wat kan een berghut gezellig zijn zeg. Het zat vol met mensen die aan het kaarten, eten, praten… waren. Schnitzel was bij ons de favoriet. Deze kan natuurlijk niet missen in Duitsland hoewel we al bijna in Oostenrijk zaten.
Na het eten hielden we een fotosessie op de berg naast de hut met het prachtige uitzicht.
Dit is de tocht toch wel waard geweest!
Dinsdag – Suzy
Deze ochtend vertrokken we als een van de laatsten om onze tocht weer te vervolgen. Bergwandelen is duidelijk een sport voor ochtendmensen. Iedereen ging om 10 uur slapen stond bij het ochtendgloren weer op om de pas weer in te zetten.
Vandaag gingen we naar de top van de berg. Wat eerst nog een duidelijk wandelpad was, veranderde langzaam in een vallei met duizenden losse stenen, waarbij een rode verfstreep de weg wees. Het lopen op de losse stenen steil omhoog was af en toe best wel spannend, omdat je zo weg kon glijden. We gingen steeds verder omhoog, af en toen over een stuk sneeuw, over richeltjes en door en om rotsblokken heen. Toen we even aan het uitrusten waren, zagen we behoorlijk snel een witte wolk op ons afkomen en over ons heentrekken. Snel volgde een behoorlijk harde donder, waar we toch een beetje een brok van in onze keel kregen. Gelukkig was deze onweersbui redelijk snel voorbij en konden we weer door.
Na een tijdje lopen en klimmen kwamen we op de top van de berg! Wat een superuitzicht hier. Er was een horizontale ladder tussen twee punten waar we overheen liepen. Lang hadden we niet om hier van te genieten, want er kwam weer een hele dikke wolk aan. En deze bleef een stuk langer dan de vorige. We zijn snel een stukje doorgelopen om niet helemaal op de top van de berg te staan en deden daar snel onze regenjassen aan om te schuilen tegen een rots. Grote lichtflitsen kwamen om ons heen, stortregens en dikke hagelstenen vielen op ons neer. Zoals Eva omschreef: we hadden ons weleens prettiger gevoeld. Een rukwind trok Elisa’s regenhoes van haar rugzak af, die al snel verdween in de wolken. Toen we het echt koud begonnen te krijgen en de hagelbui iets minder werd, besloten we dat het verstandig was om verder te lopen.
De toch naar beneden ging langs richeltjes met ijzeren kabels om je aan vast te houden. Dat was ook wel nodig, want de weg was glad en de afgronden diep. Doorweekt, lichtelijk opgelucht, maar ook voldaan kwamen we aan in de tweede berghut. Daar was door de rukwinden alles omgevallen en zelfs de grote parasols op het terras waren geknakt. Snel hingen we onze kleren te drogen en gingen we opdrogen in de zon. Die was namelijk weer terug. Kijkend naar de ondergaande zon en kletsen met de andere gasten ging de avond voorbij. Ook hier hield Big Boss ons in de gaten, want we ontvingen een filmpje van onze berghut van zijn handlanger Thom Olsthoorn. Je bent ook nergens veilig als Big Boss je op de hielen zit!
Woensdag – Suzy
In de nacht had het bijna non stop geonweerd. Er was zelfs zoveel bliksem, dat het leek alsof het licht in de slaapzaal aan stond. Vandaag vervolgden we onze tocht naar beneden, die regenachtig begon. Eerst liepen we op steen, daarna door weilanden, daarna zagen we weer kleine bosjes en uiteindelijk kwamen we weer bomen tegen. Tussendoor moesten we een aantal keer een riviertje oversteken. De eerste keer kon iedereen nog op wat rotsen naar de overkant springen. Bij de laatste kolkende rivier moest je gewoon accepteren dat je nat werd en liep je met behulp van een ijzeren koord naar de overkant. Op een gegeven moment werd het weer beter en zaten we lekker in de zon te lunchen in een prachtige bergweide. Terug op het kampterrein hingen we onze spullen uit en lachten we om de avonturen die we mee hadden gemaakt.
’s Avonds nog even het nachtelijk Kempten bezocht. Het was er erg gezellig, met veel mooie gebouwen en lichtjes.
Daarna vonden we een brief van Big Boss dat we de gevraagde voorwerpen vannacht in een zak voor onze tent moesten leggen. Dat deden we dan ook maar. Elisa tekende snel nog een berggeit, omdat we die waren vergeten mee te nemen vanaf de berg.
Donderdag – Suzy
Dit moest de ultieme chilldag worden. Lekker chillen bij een meertje, beetje zwemmen en in de zon liggen. Voordat dat kon gebeuren moesten we wel eerst nog een half uur een berg op lopen vanaf de parkeerplaats naar het meertje. Was dat even balen. Gelukkig was het daarna heel chill en hebben we veel gelachen en gezwommen.
’s Avonds maakten we lekkere pizza’s die allemaal een naam kregen, zoals “Olijfje”.
Big Boss was trouwens niet tevreden met onze ingeleverde spullen en zeij dat er gevolgen zouden zijn. Spannend! Daarna kwam de heuse Rob Geus op ons terrein en (niet geheel onverwacht) was hij diep teleurgesteld in de staat van ons sanitair en de keuken. Man, man, man zei hij en zette de keuken af voor een kookverbod.
Vrijdag – Suzy
Vandaag een dagje München. Iedereen kon lekker doen wat ‘ie wilde. Zo is de boekenwinkel bezocht, een hoge toren, kleine marktkraampjes en het plein met een soort carrouselklok waarbij alle toeristen op het hele uur verwachtingsvol staan te wachten tot het gaat draaien. Dat doet het dus niet. ’s Avonds spraken we weer af voor het avondeten. Het koste even moeite om een restaurant te vinden waar we met 12 konden gaan eten, maar uiteindelijk hadden we een plek in een gezellig Oostenrijks/Beijers restaurant. We aten er enorme schnitzels, knödels en apfelstrüdel toe.
Zaterdag – Suzy
Wat doe je na een halve week bergbeklimmen met spierpijn in je benen? Juist, naar een trampolinepark! Maar eerst gingen we nog even rodelen. Na een rustgevend ritje in de kabellift, raceten we naar beneden. Helaas moesten we onderweg remmen door iemand voor ons, maar dat mocht de pret niet drukken. Na een ijsje met unieke Beierse smaken (bepaalde bessen en kruiden waarvan ik de naam niet meer weet) gingen we door naar het springpark.
Je had allerlei verschillende onderdelen, waaronder een basketbal dunk stukje en een stuk met veel trampolines waar we trefbal speelden. We sloten de dag af met een barbecue, onder het genot van de live muziek van de bruiloft op het terrein naast ons. Op een gegeven moment kwamen zowel Big Boss als Rob Geus en Thom Olsthoorn langs om met ons af te rekenen. Fedora verstopte zich strategisch. Gelukkig kwam het allemaal goed.
Zondag – Eva
Lief dagboek,
Vandaag gingen we weer terug naar huis. Nadat we vroeg opstonden hebben we onze tenten opgeruimd en hebben we het hele terrein schoongemaakt. Om 9:15 zijn we vertrokken. Er stond een lange reis voor de boeg, maar erger dan het hiken kon het niet worden dus vertrokken we met een gerust hart. Bij onze eerste stop kochten Mees, Lorelei en Eva een lekker ijsje. Genieten! De tweede pitstop was karig, we aten boterhammen zonder beleg (hadden we in de andere auto laten gestopt). De derde pauze daarentegen was ameesing. McDonalds!!!! Tegen een cheeseburger en een lekker frietje konden we geen nee zeggen…. Nog drie uur te gaan en deze hebben we gevuld met gezellig geklets. Een goede afsluiter van deze leuke gezellige maar ook zeker zware week. Een week om nooit meer te vergeten.
Dag lief dagboek tot volgend jaar
