Na een succesvol zomerkamp waren Adinda, Iris en Max meer dan geschikt bevonden als Scoutsleiding. Dus het werd tijd om ze te installeren!
Terwijl de drie aspirantleiders nog even een uurtje konden uitslapen, gingen de Scouts aan de slag met het voorbereiden van hun beproeving. Want hun dassen zouden op mysterieuze wijze in een tonnetje op het water belanden, en tsja, zonder das kan je niet geïnstalleerd worden.
De beproeving begon bij een zware hindernisbaan waar Max, Iris en Adinda een ‘zwaargewonde vriend’ doorheen moesten tillen. Om de een of andere reden werden ze hier heel nat, vies en moe van, maar de drill instructor vond dat ze wel pionierpalen hadden verdiend. Komt altijd van pas als je je das op de plas moet gaan ophalen.
Daarna mochten ze de jury van The Voice ervan overtuigen dat ze het groepslied heel mooi konden zingen. Het moet gezegd worden, dit was geen doorslaand succes en de juryleden waren er niet al te happig op om zich om te draaien. Maar dankzij enkele flarden uit Iris’ Scoutsperiode en de spontane improvisatie van Max waarmee hij toch een soort Hillegersberg-ballade ten gehore bracht, wisten ze met hakken over de sloot toch een kompas te verdienen.
Toen was het tijd voor een kopje koffie. Twee zeer professionele koks maakten voor de neus van de drie slachtoffers en wel zeer bijzondere versie klaar waar Starbucks nog wat van kan leren. Of ze het erg lekker vonden, is niet bekend, maar uit beleefdheid hebben ze het toch maar opgedronken. Daarmee hadden ze gelijk tonnen verdiend.
Als laatste was er nog een kennistest. Met een beetje onderling overleg maakten Adinda, Iris en Max het de jury bijzonder lastig. Uiteindelijk sloegen ze met vlag en wimpel en verdienden daarmee het recht om touwen te gebruiken – ook handig als je een vlot wil bouwen.
Data gingen ze dan ook snel mee aan de slag, de tijd begon immers te dringen. Vanwege deze tijdsdruk, besloten het drietal tot een radicaal nieuw vlotontwerp, waarbij de tonnen niet worden vastgezet. Nog voordat ze goed en wel waren afgevaren, was het vlot daarom al gezonken. Gelukkig hebben we hier te maken met bikkels die niet bang zijn om een stukje te zwemmen en vijf minuten later hadden Max en Iris de dassen op het droge en Adinda in het natte gekregen.
Het officiële gedeelte bleek zowel voor de nieuwbakken teamleider als voor bestuurslid Jan even wennen, maar na de nodige schoonsheidsfoutjes en de uitgebreide beschouwingen van Jan kwam het dan toch zo ver dat ze precies op tijd geïnstalleerd waren.
Adinda, Iris en Max: welkom bij de club en veel succes en plezier de komende tijd met jullie leidingcarrière!
