Pinksterhike 2005 zou een happening worden, een geweldig weekend met onuitwisbare indrukken en het gevoel dat zoiets nooit meer overtroffen zou worden. En dat is het geworden…of niet soms?
Na een prachtige rit op vrijdagavond door het Brabantse land en een stukje België, kwamen we waar we moesten zijn, een prachtig terrein waar we nu, maar ook aankomende zomer ons kamp zouden gaan opslaan. Nadat de auto’s waren geparkeerd, de tassen waren overgeladen in de twee enige auto’s die het terrein op mochten, ging de eerste wandeling van start. Vanaf de ingang van het terrein naar de plek waar de tent opgezet zou worden was het 20 minuten lopen. Nou, dat valt mee zou je denken, ware het niet dat in het donker de weg niet zo heel makkelijk te vinden was. De aanwezige zaklampen werden uit de zakken gehaald, maar het nummertje 12 van ons kampterrein was in geen velden of wegen te bekennen, en ook de koplampen van de auto’s schenen niet helder door het donkere bos op ons pad. Na zo’n uur ronddolen over het terrein vonden we uiteindelijk de plek waar we moesten zijn.
In het licht van de autolampen zetten we zo goed en zo kwaad als het ging onze tentjes op, de matjes en slaapzakken erin en iedereen was klaar voor de nacht. Nu nog opzoek naar het toilet…dat moest ergens zijn… Helaas, de toiletten die we vonden waren op slot, en onze sleutel paste niet. Dus dan maar in de bosjes. Na een gezellig samenzijn, bijpraten, lachen en de volgende dag bespreken ging iedereen zijn weegs. Op een enkel viswijf en een smsje naar de andere tent na, was iedereen na korte tijd in slaap.
De volgende dag werd er na het ontbijt hard bedacht wat we konden doen om er een goed voorbereidingsweekend van te maken. Na wat opwarmen begonnen we aan de tocht die ons zou leiden langs alle belangrijke plekken van ons zomerkamp. Zo bekeken we het clubhuis waar de jongste telgen zouden slapen (zie foto) en het kampterrein voor de rest van de groep. Het was een barre tocht, warm, drukkend weer en onze veldflessen werden leger en leger. Tijd voor een versnapering, want ook de culinaire hoogstandjes moesten natuurlijk worden uitgetest! Gelijk met het uittesten van de drankjes werden de ouderwetse uniformen eens onder de loep genomen en gecombineerd met de nieuwste mode. Dat resulteerde in een nieuwe mode die gelijk met de start van het zomerkamp geïntroduceerd zal worden, maar voor de liefhebbers hebben we al een voorproefje.
De middag werd besteed aan het uittesten van nieuwe en oude spelletjes. Sommige spellen richtte zich vooral op gymnastiek, uithoudingsvermogen en souplesse. Andere spellen hadden meer te maken met inzicht, kennis of samenwerking. Zo was er voor ieder wat wils al hadden sommigen toch moeite met een aantal spelletjes, maar waar dat aan lag?
Er werd voor het avondeten een heerlijke kipschotel klaar gemaakt, dat smaakte wel na zo’n productieve dag. En na het eten werd het tijd om het Belgische hout eens uit te proberen, dat was gedurende de dag verzameld door ijverige scouts en werd nu gedurende de koude avond achter elkaar opgestookt. Heerlijk warm was het vuur terwijl ondertussen iedereen kon genieten van een hapje en een drankje. Vergat ik te melden dat we ondertussen nog een ander toiletblok hadden gevonden waar iedereen terecht kon voor zijn behoeftes. Ook waren er drie heerlijk warme douches, die hun water over je heen stortte als je aan het koordje trok. In hetzelfde blok was nog een ruimte waar het vuil kon worden verzameld, dat was nog een hele onderneming want men vroeg alles apart in bakken en zakken te gooien. Een bak voor blik, brik, glas, papier, plastic, GFT en restafval. Dat betekent nog wat organisatie voor de kampweek in juli.
De zondag begon vrij rustig, weer werden er een aantal mensen wakker van de vroege bakker die met zijn wagen het kampterrein opreed om de bestelde broden af te leveren. Het verse brood werd tijdens het ontbijt verorberd, en er werden ook alvast wat broden gesmeerd voor in de middag, want deze dag zou er gewandeld worden. Toen iedereen zijn rugzak had gevuld met alle benodigdheden werd er aanstalten gemaakt om te gaan lopen. De route leidde over wegen, paden en er werd een kort uitstapje gemaakt naar een dorpje. We hadden natuurlijk brood bij, maar een Vlaams frietje kon natuurlijk niet afgeslagen worden. Na deze korte tussenstop liep de groep weer verder. De wandeling zou nog even duren en liep langs mooie en leuke plekjes in de Belgische natuur. Terug gekomen op het terrein werd er weer gekookt en heerlijk gegeten waarna het laatste kampvuur werd aangelegd. Moe, voldaan en tevreden werd deze laatste avond afgesloten door de vrijwilligers van het kampterrein die op de laatste avond nog even kwamen vertellen dat een kampvuurtje van te voren wel gemeld moet worden en ook de tijd van het uitmaken van het vuurtje afgesproken moet worden. Het vuurtje werd onder hun toeziend oog uitgemaakt en de overgebleven scouts vertrokken ook richting tent.
In de ochtend werden na het ontbijt de tassen ingepakt, de tenten afgebroken en alle materialen werden naar de auto’s terug gedragen. Er werd getoeterd en gezwaaid, het voorbereidingsweekend 2005 was voorbij.
