Toen onze nieuwe Scout Nienke afgelopen zaterdag een uur te laat aankwam op de opkomst, trof ze een vreemde situatie aan: twee Scouts vertelden dat ze eerder die ochtend met zijn vieren het spookhuis in waren gegaan, maar dat de twee andere Scouts gevangen waren genomen door een spook. Of Nienke even wilde helpen om hen te bevrijden. Behulpzaam als een bijna-Scout is, wilde ze dat natuurlijk wel, en met zijn drieën gingen ze naar binnen.
Allereerst moest ze daar van een heks maar even een kompasroos op de grond tekenen, zodat ze de weg zou kunnen vinden. Daarna dwong een monster haar om snoepjes te eten – op zich niet zo erg, maar die snoepjes lagen wel verstopt in een bak water en daarna een bak meel. Nou ja, zo zag Nienke er in ieder geval ook uit als een spook en viel ze niet meer zo op.
Toen ze ook hiervoor geslaagd was, kwam ze bij het monster dat de twee Scouts gevangen had genomen. Na enkele minuten ijzige stilte riep deze eindbaas ineens zijn helper-spoken tevoorschijn en samen dwongen zijn Nienke om een touwparcours af te leggen. Maar Nienke liet zich hier niet door uit het veld slaan en legde de tocht met veel geduld af, waardoor ze tot grote schrik van de spoken ineens weer voor hun neus stond. In paniek riepen ze nog: “je kan ons alleen verslaan door de wet op te zeggen, en dat lukt je toch niet”. Maar dat kon Nienke dus mooi wel, onder luid gejammer van de spoken – logisch toch? Na enig puzzelen lukte het ook om de eindbaas vast te binden en waren haar mede-Scouts weer vrij.
Omdat ze zo goed bewezen had de Scouts-technieken te beheersen, hebben we Nienke vervolgens geïnstalleerd. Daarna hebben we nog Hollandse Leeuwen gespeeld, maar dat kwam letterlijk en figuurlijk niet zo goed van de grond. Niet getreurd, het was zo 13:00 uur en toen was de opkomst weer voorbij.
