Hippe kwam langs!
Zou het dan vandaag gebeuren?
Na drie weken was Lange Doener nog steeds vermist. Veel over de kidnapper wisten we nog niet, alleen dat hij Lange Doener met opzet had meegenomen en dat hij er flink wat geld voor wilde hebben. Maar contact had hij nog niet met ons opgenomen.
Na het openen begonnen we maar gelijk om Hippe te roepen, aangezien we snel aan de slag wilden om Lange Doener terug te krijgen. Na een aantal keer roepen kwam Hippe inderdaad snel aangehuppeld. Om zeker te zijn dat Hippe volledig op de hoogte was hebben we hem nog eventjes verteld wat er allemaal gebeurd was de afgelopen weken.
Gelukkig was Hippe op de hoogte van de situatie en wilde hij ook heel graag aan de slag. Voordat we een plan voor de rest van de opkomst hadden verzonnen om Lange Doener terug te krijgen, vertelde Hippe dat er een rare brief aan de deur van Hotsjietonia hing. Zoals Hippe altijd is, was hij de brief al aan het halen voordat wij de mededeling verwerkt hadden. Als een speer was hij weer terug en hing hij een brief voor onze neus die wij wederom niet konden lezen.
Maar deze keer was het geen codetaal. Alhoewel, we wisten eigenlijk niet goed wat het dan wél was, want het was niet te lezen. Toen Hippe vertelde dat Frederik wel eens dingen in spiegelbeeld schreef, hadden we er snel een spiegel bij gehaald. Inderdaad! Wat een goed idee van Hippe! De brief was in spiegelbeeld geschreven!
Er stond dat we om drie uur bij Station Noord moesten zijn met het losgeld, als we Lange Doener nog terug wilden zien! Het was ongeveer kwart over twee, dus we hadden nog ruim een kwartier om te leren sluipen op een hele stille manier. Daarna was het tijd om de wc op te zoeken voordat we de wandeling zouden inzetten.
De wandeling duurde ruim twintig minuten, waarbij iedere stap de spanning deed stijgen. Zou het ons lukken? Het losgeld dat we bij ons hadden was nep, we hadden dit drie weken geleden nog geknutseld. Op het geld terugvallen konden we dus niet, want het was niet echt. We moesten Lange Doener echt redden.
Aangekomen op Station Noord hielden we halt, Hippe zou de omgeving verkennen en Lange Doener proberen te vinden, zodat we wisten waar we zijn moesten. In spanning wachtten we enkele minuten. Gelukkig is Hippe erg snel, en was hij ook zo weer bij de Bevers terug. Hij wist ons te vertellen dat Lange Doener aan een hek was vastgebonden, en dat de kidnapper zelf aan het bellen was!
We moesten dus snel in actie komen omdat anders het telefoongesprek misschien was afgelopen. Op de methode die Hippe ons een half uur geleden had aangeleerd, slopen we in de richting van Lange Doener, waarbij onze aandacht af en toe naar de kidnapper flitste. Hij mocht ons natuurlijk niet opmerken!
Gelukkig was dat niet het geval, de kidnapper was erg intensief met zijn gesprek bezig. Lange Doener keek erg blij toen hij ons zag aankomen, en hielp, nadat we zijn armen hadden vrijgemaakt, met het losmaken. Toen het touw eenmaal los was, pakte een leiding en Hippe het touw. Als een haas renden zij naar de kidnapper, die opeens doorhad dat zijn plan gedwarsboomd was en het op een rennen zette.
Omdat we Hippe erbij hadden, was dit gelukkig geen probleem en zat de kidnapper binnen een mum van tijd aan een paal vastgebonden. We vroegen hem gelijk waarom hij Lange Doener had gekidnapt. Frits, zoals de kidnapper bleek te heten, had de positie van Lange Doener in een ver veleden ook kunnen hebben. Omdat hij dit niet was geworden, had hij na zo lange tijd Lange Doener in de val laten lopen omdat hij het geld wat hij in die tijd had kunnen verdienen heel graag wilde hebben.
Zelfs toen Frits vastgebonden za,t probeerde hij het losgeld voor Lange Doener nog van ons af te pakken. Maar daar trapten we niet in! Terwijl een leiding de politie belde, liepen Lange Doener, Hippe en de Bevers alweer richting het clubhuis. Eind goed al goed! Op het clubhuis hebben we nog lekker een cake gegeten, die Lange Doener trakteerde omdat hij zo blij was dat de Bevers hem gered hadden. Daarna hebben we nog een paar leuke spelletjes gedaan. Aan het einde van de opkomst gaf Lange Doener ons allemaal het vergrootglas mee als aandenken!
Frederike
