Afgelopen zaterdag had het voor de Bevers een hele bijzondere dag moeten worden. De Bever-Doe-Dag zou plaatsvinden in het Dierenpark Amersfoort. Helaas voor de Bevers van Scouting Hillegersberg waren zij daar niet bij aanwezig. De inschrijving zat bomvol. Des te meer reden, zo dacht de leiding, om deze zaterdag extra speciaal te maken. In plaats van een dagje had de leiding een leuk weekendje georganiseerd!
Maar zoals het wel eens kan lopen, kunnen plannen veranderen. Het clubhuis was namelijk onder water gelopen, wat een opkomst daar onmogelijk maakte. De Bevers werden opgevangen op het platje, hun slaapspullen werden buiten verzameld. Het was namelijk verboden om naar binnen te gaan vanwege het wateroverlast. De leiding was ondertussen druk bezig met het bellen naar de loodgieter, aangezien het weekendje anders letterlijk in het water zou kunnen lopen!
Gelukkig is de leiding wendbaar, en hadden zij toen gelijk maar bedacht om van het terrein af te gaan. We gingen naar Plaswijck Park!
De Bevers vonden het ontzettend leuk en genoten zichtbaar. Een bezoekje werd gebracht aan het verkeerspark, de speeltuin, de waterfietsen, het parktreintje en de Plaswijck-rondvaartboot. Bij dit laatste onderdeel was er vooraf wat vreemds. Bij de steiger van de rondvaartboot vonden de Bevers namelijk een fles met een brief erin. In die brief was een rebus geschreven, die verwees naar de uitkijktoren. De tekst eronder luidde “Hier zult gij toverpoeder vinden”.
Ongeduldig moesten we wachten tot de rondvaartboot weer aangemeerd was, toen konden we de uitkijktoren gaan bestuderen. Na goed rondkijken hadden de Bevers opeens beet. Er lag een soort koperen beker met een dekseltje erop. De leiding wees dit al snel van de hand, het was een suf bekertje, daar zou vast geen toverpoeder inzitten! Maar de Bevers waren er stellig van overtuigd; het kon niet anders dan dat in die beker het toverpoeder zat. Uiteindelijk ging de leiding om, het rare bekertje ging mee naar het clubhuis.
Na een flinke wandeling landden de Bevers weer aan in het clubhuis, en gelukkig voor hen was de wateroverlast voorbij! Maar lang konden ze niet zitten, want opeens klonk er een angstige schreeuw om hulp uit het clubhuis. Als hazen renden we het clubhuis in, om te kijken waar het geluid vandaan kwam. Het luik in het Scouts-lokaal, dat naar de kruipkelder leidt, danste op zijn voegen. De leiding tilde het luik snel op. En daar lag een zeemeermin! Met verbazing keken de Bevers naar haar, terwijl zij uit angst de longen uit haar lijf schreeuwde.
Toen alle gemoederen bedaard waren, werd de zeemeermin uit de kruipkelder getild en kreeg ze een warme trui aan tegen de kou. Ze vertelde Anemoon te heten. Op de vraag hoe ze in de kruipkelder belandt was, antwoordde ze wat vaag. Er was een enorme draaikolk toen ze langs de rand van de achterplas zwom, vertelde ze met een bibberstemmetje. Opeens werd ze meegezogen en belandde ze in een donker hol, waarna ze haar hoofd stootte en bewusteloos raakte. Toen ze wakker werd begon ze te schreeuwen.
De Bevers wilden gelijk het toverpoeder aan haar geven om haar weer terug te wensen naar de plas. Maar dit weigerde ze pertinent.
Ze wilde niet terug naar het water! Tegelijkertijd leek ze erg moe, en hielp de leiding haar dan ook naar een plek waar ze kon rusten,
met een teiltje water in de buurt tegen de uitdroging. De uitleg waarom ze niet terug naar het water wilde zou dus moeten wachten tot ze weer wakker werd.
De Bevers gingen toen maar hun maaltijd nuttigen. Die bestond uit soep met een broodje knakworst! Heerlijk smikkelend hadden de Bevers het avondmaal zo achter de kiezen, en was het tijd om de bedden klaar te leggen. Daarna hebben we nog met z’n allen de toepasselijke film “De kleine zeemeermin” gekeken. Al knikkebollend werd de film uitgekeken en was het tijd om te gaan slapen, want morgen stonden er weer heel wat spelletjes op het programma! Nadat alle Bevers nog de zeemeermin stilletjes van een afstandje bewonderden, gingen ze allemaal slapen.
De volgende dag brak snel aan, en snel aten we ons ontbijt op. Voordat dat allemaal goed en wel was weggegeten, schreeuwde Anemoon weer om hulp. Blijkbaar was haar water op, en had ze zo’n dorst gekregen in haar slaap dat ze in paniek wakker was geworden. Ook nu boden de Bevers aan om haar terug te wensen naar de plas, maar wederom sloeg ze dit af. Ze wilde echt niet terug naar het water. Op de vraag of ze dan graag mens zou willen worden, reageerde ze wat verlegen. Ze gaf toe. Ze was namelijk verliefd op een mens.
Zonder pardon werd Anemoon meegenomen naar het grote lokaal, waar de Bevers een toverspreuk riepen en het toverpoeder over Anemoon strooiden. Met heel wat rook en een verdwaasde uitroep was Anemoon zomaar in een mens veranderd! Alleen staan, wat ze als zeemeermin niet kon, was ook als mens nog erg moeilijk voor haar. Gelukkig waren de Bevers bereid haar daarbij te helpen, en hebben de resterende tijd op het clubhuis gebruikt om Anemoon te helpen met lopen, rennen, kruipen en alle andere dingen die je met benen kan doen.
Het was een erg leuk weekendje geworden, ondanks dat het zeer twijfelachtig begon. We hebben met z’n allen Anemoon kunnen helpen mens te worden!
